තවත් එක් නිමේෂයක ඉර පායා තිබිණි| අඳුරුය...

ජනේලය ඇරියාම උදේ පාන්දරම එන සිසිල් සුළඟින් හිත පිරුණා කියලා ස්ටේටස් අප්ඩේට් කළාට ,
බෝඩිම් කාමරයට තිබුණෙ එකම එක දොරක් විතරයි. ලෑලි වල හිල් අස්සෙන් එන හිරු එළිය.. ඇඳටත්, සිමෙන්ති කැඩිලා පුංචි වලවල් හැදුන පොළවටත් පාත් වුණේ පුංචි ඉරි කෑලි වගේ..

ඊයෙ බත් කද්දි ඒ වල ඇතුළට වැටුණු බත් ඇට තුන, හතර, නිදි මතේ අතු ගාද්දි  මඟ ඇරිලා.. දිග කූඹි පෝළිමක් හෙමින් හෙමින් බත් ඇටය උස්සගෙන යන්න ඇවිත්. වලට උඩින් වැටෙන හිරු ලපය නිසාද මන්දා උන් පේන්නෙත් රත්තරං පාටට..

මම තව ස්ටේටස් එකක් අප්ඩේට් කළා.. අඩු ගාණට ගත්ත චයිනීස් ෆෝන් එක නැති වෙන්න, ජීවිතේම මහා පාලුවක් වෙන්න ඉඩ තිබ්බා.. මම මම නෙවෙයි වගේ මුහුණු පොතේ හැසිරුණා සෑහෙන්න කල්.... ඇත්ත නම ශ්‍රීමා වුණාට , මම එතන ඉන්නෙ සංසලා කියලා.. මේ දවස් වල ජනප්‍රිය නමක් නිසා රික්වෙස්ට් කෝටියයි.. මට

වැඩ කරන්නෙ ගාමන්ට් එකක බව ඒකෙ ෆ්‍රෙන්ඩ්ස්ලා කවුරුත් දන්නෙ නැහැ... දාලා තියෙන ප්‍රොෆයිල් පින්තූරෙ නිසාද මන්දා මඟුල් යෝජනා තුනක්ම ආවා....

අක්කටත් ගමේ ගියාම කියන්න ඕනේ, මෙයින් එකක් හදා ගන්න කියලා ....
ඇයි දෙයියනේ නිකන් ගෙදෙට්ට නාකිවෙන එකේ ආතල් එකක්වත් ගන්න බැරියෑ..... කාව හරි අල්ලගත්තොත්... මේකෙ ඉන්නෙ ඔක්කොම ලොක්කො.. එක සොක්කෙක් වත් නැහැ.

මාව හම්බ වෙන අද හවසට කෙනෙක් වෙලාවක් ඉල්ලුවා. කටුනායකදි හම්බවුණොත් ඔක්කොම ඉවර නිසයි මම මගට එන්න තැනක් ගැන කිව්වෙ... තියෙන හොඳම ඇඳුම ඇඳගෙන යන්න ඕනේ... එයා හාඩ් වෙයාර් ඉන්ජිනේරුවෙක්ලුනෙ... බර අත්තක් වෙන්න ඇති.

මම දොර ඇරියා.. පයිප්පෙ ළඟ පෝළිමට සෙනඟ පිරිලා

කපුටො රංචුවක්.. කඩේ ඉස්සරහ විසි කරපු පිලුණු වඩේ එකකට පොර කනවා.... මුන් කොයි තරම් නම් මෝඩද?

අර හවසට එන කෙනා හාඩ්වෙයාර් ඉංජිනේරුවෙක් නොවී ත්‍රීවිල් ඩ්‍රයිවර් කෙනෙක් වුණා නම් කියලා මට හදිස්සියෙ ම හිතුනා...

ඒ හිතිවිල්ල එක්කම විසාකා දොරෙන් ගෙට ගොඩ වුණා.. ඊයෙ රෑ  නයිට් ශිෆ්ට් එක ඉවර වෙලා..

"ඉක්මනට ලෑස්ති වෙලා පලයන්. අන්න සුපයිසරය කිව්වා.. අද උඹව හත වෙනකන් තියා ගන්නවා කියලා.. ඇත්තට බං... පහට වැඩ ඉවරනම් ඉතුරු පැය දෙක ?"  ඇගේ මුහුණෙ තිබ්බෙ ඉරිසියාකාර හිනාවක්..

මම ආයෙත් එළිය බැලුවා.. ටැප් එකේ වතුර ගලා ගෙන ගිහින් පීල්ල දිගේ කුණු කාණුවට වැටුණා. ඒ කාණුවට ඉහලින් ඉර පායනවාද කියලා බලන්න මට අමතක වුණා.




ඇගේ කාමරය දිහා හිල් අස්සෙන් බලා ගෙන ඇගේ ඇස් කියවූ මම
සාෂා